โปสการ์ดจากไอ่คุปต์

จากวันแรกของการมีเพื่อนใหม่ เพื่อนใหม่ของปอชื่อ แท่นแท่น แท๊น อั๊ยหยาคุปต์

สรุปมันชื่อเจน ฉายาไอ่คุปต์ จิตคุปต์ผู้ไร้วิญญาณและจิตตก พูดให้ยาวเพื่อ? 55

เรารู้จักกันจากโลกออนไลน์ โลกแห่งจินตนาการ แม้จะไม่ได้สำผัสตัวเป็น ๆก็เหอะ

แต่มันคือมิตรภาพที่ฟ้าส่งมาแล้วให้เรารู้ว่า มันไม่ได้รู้สึกแบบแฟน แต่มันรู้สึกว่านี่แหละเพื่อน

เรื่องทั้งเรื่องที่มันเกิดขึ้นคือ ปอไปทิ้งเมล์ไว้ ณ บ้านLeslady.com แล้วมันก็ซวย

แอดรับปอมา ปกติจะไม่รับใครแอดไปงั้นแหละเล่นๆ ไปงั้น เผื่อจะมีใครหลงมาคุย

แต่ขอบอกว่าไม่ได้คิดจะหาแฟนใหม่น๊า (เพราะเค้าสื่อสัตย์กับคนรักของตัวเองเสมอ) อ๊วกฮ่าๆ

ไอ่คุปต์มันก็เลือกที่จะรับแอดปอมา โอ้ย ตอนแรกไม่ทักหรอก สวัสดี ชื่อไร มันเจือกบอกชื่อเจน

แต่ชอบชื่อจริงของมัน ชื่อจริงไอ่คุปต์คือ น.ส. จิตคุปต์ 555+ ชื่อเหมือนนักเขียน

ก็เลยถามมันแบบซื่อๆ ไปว่า เฮ้ยแกเป็นนักเขียนหรือป่าวว่ะ กร๊ากกก

คุปต์เป็นคนมีจินตนาการสูง เป็นคนชอบถ่ายภาพ ไอ่คุปต์ชอบไปเที่ยว

เพื่อไปแสวงหาโลกแห่งการถ่ายภาพมันฮาและสนุก คุปต์เป็นคนอารมณ์ดี

เออ ที่สำคัญ เอ๋อๆ เหมือนกับปอนั่นแหละ เรื่องที่คุปต์มันรู้

มักจะเป็นเรื่องที่ใครไม่รู้ อิอิ แต่คุปต์มันมักจะไม่รู้เรื่องทั่วๆ ไป เห้อ!

มันก็จะมีผู้ช่วยคือปอเอ๋อคนเน๊

นี่คือ โปสการ์ดที่ไอ่คุปต์มันส่งลงมาจากเชียงใหม่ ตรงลงมาสู่จังหวัดอุทัยธานี

กว่าจะมาถึงอุทัย โปสการ์ดใบนี้โดนฝน โดนลม โดนรถเชี่ยวหลายรอบ กว่าจะมาถึง เง้อ!

ก็พี่บุรุษไปรษณีย์อะจิ๊ แอบอ่านข้อความที่คุปต์มันเขียนมาให้ปอหมดเลย นิสัย อะนิสัย

เป็นใครจะไม่อ่านบ้างถามหน่อย แต่นั่นคือมารยาทกรุณาอ่านแล้วเงียบห้ามบอกต่อ จุ๊ๆ

แต่ปอทำให้คุปต์มันได้เพียงเท่านี้ คือวาดภาพแบบไม่ตั้งใจวาดให้คุปต์มันไปก่อน

เพราะสัญญากับมันไว้ว่าจะซื้อเสื้อลุงสืบ นาคะเสถียรไปให้ แต่ตอนนี้ข่าวร้ายคือ

เค้าปิดร้านหนีหายไปไหนแล้วไม่รู้ ห๊า!

ไม่รู้ว่าไอ่คุปต์มันกลายมาเป็นส่วนหนึ่งในชีวิตไปตั้งแต่เมื่อไหร่ ทุกครั้งที่มีมัน มันมา มักเศร้า

และเจอปัญหา วันไหนฮาๆๆก็มีมันคอยหัวเราะเป็นเพื่อนหน้าคอม (เหมือนคนบร้า)

ทั้งๆ ที่มันดูหยิ่ง และหัวสูง (นี่คือภาพแรกที่มองนะ) แต่จริงๆแล้วมันฮาดี ตลก ชอบทำให้คนอื่นมี

ความสุข สุขสม อารมณ์หมาย กรี๊สสสสสส ปออ่านใจมันออก มันอ่านใจปอออก

นี่อาจจะเป็นเรื่องบังเอิญ มันชอบเรียกปอว่าแม่หมอ เพราะปอก็ชอบเดาใจมันเวลามันวาดภาพ

นี่แหละพรหมลิขิตระหว่างเพื่อน

โชคดีที่ฟ้าไม่ได้ส่งไอ่คุปต์มาเป็นคนรัก แต่ฟ้าส่งมันมาเป็นเพื่อนที่คอยโอบไหล่กัน

กอดคอกัน หัวเราะกัน (บร้าทั้งคู่) ขอบคุณที่ฟ้าและอินเตอร์เน็ตทำแก มาเจอฉั้น ฉั้นมาเจอแก

ไอ่คุปต์ เว้ยยยยยยยยยยยย

เคยไหม?

เคยไหมที่ทำอะไรเพื่อใครสักคน

ทั้งที่เราคิดว่ามันดีที่สุดแล้ว

แต่เขากลับเมินเฉย

เคยไหมที่ทำทุกอย่างเพื่อเขาแต่เขากลับทำเพื่อคนอื่น

เคยไหมที่รู้สึกว่าทั้งที่เราแคร์เขามากมายแต่เค้าแคร์คนอื่นมากกว่าเรา

เคยไหมที่แอบเห็นเขาเซร็งเวลาอยู่กับเรา

แต่เห็นเขายิ้มร่าเริงเวลาอยู่กับคนอื่น

เคยไหมเวลาที่เราอยู่ด้วยกันแต่เหมือนเราไร้ตัวตน

เคยไหมเวลาที่อยู่ด้วยกันแต่กลับรู้สึกเหมือนอยู่คนเดียว

เคยไหมเวลาที่เรางอน

ทั้งที่เราไม่ผิดแต่เรากลับต้องเป็นฝ่ายง้อ และขอโทษ

(ขอขอบคุณข้อมูลจากบ้านเลสเลดี้) ขโมยมา เนื้อหามันดี

ภาพความหลังของพ่อกะแม่

มีอยู่ 1 อรัมภบทที่อยากจะขุดคุ้ยขึ้นมาแล้วเล่าให้ใครต่อใครฟัง

ไม่รู้ว่าสมควรไหม แต่อยากให้เรื่องเหล่านี้อยู่ในบล็อกอย่างปลอดภัย กึ๋ย วันนี้ว่างเลยไปรื้อกรุสมบัติของพ่อ เจอภาพเก่า ๆ ของพ่อกะแม่มากมาย ได้เห็นภาพพ่อตอนอายุ 15

ภาพแม่ก็เช่นเดียวการ เดี๋ยวจะเอาภาพมาประจารย์ให้ดู๊ 555+

^

ตอนนี้แม่ถ่ายบัตรประชาชน เมื่ออายุ 17 ปี (ลองนับดูกี่ปีมาแล้วไม่รู้)
พอเจอภาพพวกนี้ก็เอาไปอวดแม่ว่าแม่ แม่ สมัยแม่ยังปิ๊งหร๋อเนี๊ยะ

แม่จำไม่ได้ด้วยซ้ำว่าใคร เหอะๆ
ต้องรอให้แม่ใส่แว่นตาก่อนถึงจะเห็น พอแกเห็นแกก็หัวเราะล่า

อ้าปากกว้างทันที นี่แม่นี่หว่า ไปเอามาจากไหน (ลูกช่างค้นจริงจิ๊ง ๆ ) แม่ก็เริ่มเล่าให้ฟังว่าภาพตอนนี้แม่ขี้เหร่ (แต่แม่ไม่ขี้เหร่สำหรับนู๋)

แม่บอกว่าตอนอายุ 17 นี่แหละพ่อชอบแม่ พาแม่หนีไปอยู่ด้วยกันเลย อื้ม ๆ (แก่แดดใช้ได้) ภาพสื่อะไรหลาย ๆ อย่างทีเดียว

อวสานเรื่องนี้ก่อนไม่น่าฟังนักน่ะ ฮ่า

^

ตอนนี้แม่อายุ19 ปี
อยู่กับพ่อได้ 2 ปีแล้ว แมก็ตั้งครรภ์พี่สาว (แม่มีพี่สาวอยู่ในท้องแว๊วว) เง้อ !

^
ตอนนี้แม่อายุ 25 ปี
แม่แตกเนื้อสาวจนเริ่มผอมแห้ง เนื่องจากมีครอบครัวแล้ว
และเจอปัญหาเครียดเรื่องชู้สาวของพ่อ แง่ว!
ตอนนี้แม่อุ้มท้องพี่สาวได้ 7 เดือน แม่ก็คลอดพี่สาวก่อนกำหนดอีก...
อุแว๊ ...อุแว๊ หลังจากนั้นอีก 4 ปี แม่ประชดพ่อด้วยการมีนู๋อยู่ในท้อง ฮ่าๆๆๆ อีก 1 คน........แง๊
ส่วนพ่อหน้าตาเป็นอย่างงี้ ๕๕
สิ่งที่น่าปลื้มใจคือไปเจอภาพถ่ายพ่อตอนที่ไปบวชเป็นพระ

พ่อของนู๋ดูน่านับถือทีเดียว

จีวรของพ่อมีจีบรอบตัว ซึ่งปัจจุบันนี้ไม่มีให้เห็นแล้ว

^

นี่พ่อตอนอายุ 15 ขวบ
สภาพหน้าตาของพ่อ ณ เมื่อก่อนกับปัจจุบัน ไม่เหลือเคล้าโคลงไว้เลย แต่ก็คล้ายๆอะ พ่อบอกว่าตอนนี้พ่อเจ้าชู้ม๊ากกก พ่อใช้หน้าตาแบบเน๊จีบ หญิง เห้อ (_ _)!

^

ภาพพ่อตอนอายุ 17 ปี
โอ้ววว..พ่อ จบเถอะหมดคำบรรยาย

^

ภาพพ่อตอนอายุ 25 ปี
พ่อบอกว่าตอนเน๊พ่อหล่อน่ะ กำลังHot 555+

แต่ปอก็ยอมรับนะว่าชอบภาพนี้พ่อมาก (พ่อใช้ได้) หุหุ

รู้แล้วทำไมแม่ไม่ปล่อยพ่อสักทีขณะนี้พ่อหนีแม่ไปติดหญิงแถว

แม่มานะถามไปหาพ่อจากบ้านเกิดไปกทม. ไปบ้านคนรู้จักให้เค้าพาไปหาพ่อสุดท้ายแม่ไปเจอพ่ออยู่กับผู้ หญิง โอ้ย โอ้ย มันน่าเจ็บปวดนัก แม่กระโดดกัดหลังพ่อ.......๕๕๕ นี่แหละที่แม่เจ็บปวดที่สุด

เล่าไปร้องไห้ไปเจ็บใจหรือทราบซึ้งอะแม่ แล้วหลังจากนั้นพ่อก็หนีแม่ไปสิงคโปร์อีกรอบ (หนีไปทำงานก่อสร้าง) เห้อ งานไม่ได้สบายเล้ยแล้วพ่อก็กลับมาดูหน้าลูกสาวคนเน๊

เมื่อวันที่ 25 ธันวาคม 2527 วันที่นู๋ลืมตา
(แต่นู๋ก็ยังมองไม่เห็นใครเพราะตานู๋ยังไม่ลืม)

บางครั้งปอก็สบายใจที่เอาภาพเก่าๆ มาให้แม่ดูแล้วให้แม่เล่าให้ฟังว่านี่นะแม่ไปทำอะไรมาบ้าง พ่อนู๋ไปทำอะไรมาบ้าง ภาพเก่าๆ เก็บไว้เอามาดูใหม่มันก็ยังไม่เก่านะ ความทรงจำยังมีทุกภาพเลย อย่างน้อยก็ทำให้เราได้มีวันนี้ มีครอบครัว มีเรา มีพ่อ แม่ พี่ พร้อมหน้ากันแต่ถ้าสักวันขาดใครไปสักคน คนที่อยู่ไม่ได้คือคนในครอบครัว จบข่าว “หันหน้ามารักครอบครัวกันเถอะค๊า” ๕๕๕+
(มันเกี่ยวกันไหม)

เง้อ

เวลาว่าง ๆ นั่งคิดไรเพลิน ๆ มันก็เหงาใช่เล่น

วันๆ นั่งหางาน นั่งเล่นเอ็ม ไฮไฟล์ เขียนบล๊อค มีอะไรดีกว่านี้ไหม

ตอนนี้อยู่บ้านช่วยแม่อย่างเต็มที่ แง้ๆๆๆๆ

นั่งกินนอนกิน อิ่ม หนำ อ้วนท้วนสมบูรณ์ "แต่ไม่อยากอยู่เฉย ๆ"

เง้ออออออออออออ

ART ดีไซด์

ภาพพระพิขเณศ (สงสัยจะพิมพ์ผิด)

ยังมีใครจำได้หรือไม่ว่า มีภาพวาดที่ปอยังวาดไม่เสร็จเคยเอามาให้ชมกัน

ณ ตอนล้ว เสร็จวันที่ลาออกจากงานพอดีเล้ยยแม่คุณเอ๊ย 55+

ยอมรับว่าภาพนี้ยากมาก ก็เลยแอบไปขโมยแบบจริงๆ มาวาด อาจจะไม่เหมือน

แต่ก็คล้ายๆ ก็ยังดีกว่าเพราะนึกไม่ออกจริงๆ

วาดภาพนี้แล้ว ยอมรับว่าขลัง จิตใจสั่นสะท้าน

ตอนนี้เอาภาพไปใส่กรอบบูชาไว้ที่หัวนอนเลย ตื่นขึ้นมาก็ตกใจทุกครั้งอะ ฮิ้ววว

-----------------------------------------------------------------------

55+ นี่ผลงานชิ้นล่าสุดเมื่อวันที่ 11 พ.ค 52 (พี่เค้าให้วาดให้)
ไม่แน่ใจว่าเหมือนไหม แต่คล้ายที่สุดแล้วในบรรดาที่เคยวาดๆ ให้อะนะ ดูหน้าตาเปรียบเทียบจิ๊

ถ้าเจ้าของภาพมาเห็นคงแอบมีเคืองกันเล็กน้อยเนื่องจากมิได้ขออนุญาต

ว่าจะเอาภาพอันเซอร์ สกมก ใบนี้มาลง 555+ กร๊ากกกกก เห็นสภาพของภาพวาดแล้ว งง!

เนื่องจากอีกมือนึง ถือขวดเบียร์ลีโอ มาว ว่างั้นเหอะ อีกมือนึงก็รำ ตามประสาคนมาววว

แต่ที่สำคัญคืออยากเห็นพี่เค้ายิ้ม เพราะคน ๆ นี้ ยิ้มยาก ย๊าก ยาก นานจะเห็นที 55+

---------------------------------------------

ปล. ขอบพระคุณมากสำหรับ บีจี สวย ๆ ของพี่จิ้งที่แนะนำมาและเผยแพร่ให้แก่น้องๆ พี่ ๆ แถวนี้

(ขอบคุณทีเดียวเลยนะพี่นะ) ถูกใจมากค่ะ ชอบแนวดำ มืด ๆ ไรงี้อ่ะ ถูกใจค่ะ

ขอบคุณคนเคยรัก

ขอบคุณที่รู้ว่าเราแอบไปอ่านบล๊อคแก ขอบคุณที่เพื่อนแกมาคุยกับฉั้นเป็นปกติ

ขอบคุณที่แกไม่โกรธไม่เคืองกันไปตลอดชีวิต ขอบคุณที่แกสับสนและงง งวย

แต่ฉั้นรู้แค่อย่างเดียวว่า "ถ้าฉั้นไม่ทำแบบนี้ มันจะไม่เป็นการให้อภัยกัน"

ฉั้นไม่โกรธแก ทุกๆคำที่แกพูดมาแรง ๆ เมื่อ 3 ปีก่อน ฉันไม่ติดใจ

เพราะฉันรู้ว่าที่ฉั้นทำให้แกพูดคำนั้นออกมาเพราะฉันผิดเอง

แต่ยังขอบคุณที่แกรับรู้ว่าฉันติดตามบล๊อคของแกเสมอ

สติ-ศรัทธา-ความปลดปล่อย

ขอบคุณ สติที่สร้างให้การนั่งวิปัสนาผ่านไปด้วยดี อย่างน้อยปอก็ได้อโหสิกรรมให้แล้ว

ให้แด่คนที่ต่ำช้า ให้แด่คนที่มักมาก ให้แด่คนที่มีจะกิน ให้แด่คนขี้โกงคนอื่น

ให้แดคนที่ไม่เห็นค่าคนอื่น ให้แด่พวกผู้ดีในสากลโลก สาธุ๊

สถานที่ที่ไปนั่งวิปัสนาเป็นวัดบ้าน ๆ ธรรมดา ชื่อวันขุนจัด การนั่งสมาธิจะมี 2 ช่วง

ช่วงเข้าพรรษา กับออกพรรษา เหมาะสำหรับคนที่ว่างงาน และต้องการความสงบทางใจ

วัดที่นี่ต่างจากวัดอัมพวัน เนื่องจากไม่เคร่งเท่าไหร่ เพราะมีคนแก่เยอะ 55+

แต่อย่างน้อย ระยะเวลา 3 คืนกับ 4 วันก็ทำให้ปอรู้ว่า มันเงียบดี เสียวดี มืดดี 55+

พอทำวัดเย็นเสร็จก็ต้องรีบนอน เพราะค่ำเร็วมาก โปรแกรมในแต่ละวันมีดังนี้

ตี 03.00 น. นั่งสมาธิ 1ชม.ครึ่ง (แล้วแต่ความอึด)

ตี 04.30 น. ทำวัตรเช้า

06.35 น. ไปเดินจงกรม (แล้วแต่รอบ แต่ต้องอธิฐานก่อนเดิน)

07.00 น. เตรียมตัวมานั่งทานข้าว และขอพรจากพระ หลังจากนี้จะเป็นช่วงที่ว่าง "และนอนหลับ"

ส่วนมากความง่วงจะยังคงค้างอยู่ "ปอก็นอนหลับ" 55+ แต่พอหลวงพ่อเดินมาก็ลุกเลย

14.00 น. นั่งสมาธิ 2 ชม.

16.00 น. ทำวัตรเย็น

18.30 น. เดินจงกรมรอบเย็น

แล้วก็เสร็จภาระกิจของวันนั้นแล้ว "เห้นไหมไม่มีอะไร" แล้วแต่ว่าเราจะนั่งสมาธิหรือเดินจงกรมก็ได้"

ช่วงที่ไป มีสถานที่ให้เดินจงกรม "ซึ่งถ้าไปเดินตอนช้ามืดจะได้บรรยากาศมากเลย"

เห็นพระอาทิตย์กำลังส่องแสง เห็นทุ่งนา เห็นควายไทย เย้ยย ไปกันใหญ่แล้ว

และปอยังได้เพื่อนมา 1 คน "เพื่อนของปอชื่อ แม่ทองคำ กมลมาลย์" อายุ 68 ปี

แม่ทองคำแข็งแรง อารมณ์ดี ชอบเรียกปอว่า "สาวเอ้ย สาว" 55+ ฟังแล้วชื่นใจว่ายังสาว

แต่น่าเสียดาย วันที่จะลากลับบ้านปอได้แต่บอกกับแม่ทองคำว่า

นู๋กับบ้านก่อนน่ะไว้โอกาสหน้าเจอกันใหม่ ไม่ได้กอดกันเล้ยย วันนี้เลยคิดถึง

พอถึงวันสุดท้าย หลวงพ่อพาพวกเราไปปล่อยปลาที่วัดปากคลองมะขามเฒ่า อ.วัดสิงห์ จ.ชัยนาท

ได้บุญดีจังเลยงานนี้

สติ-ศรัทธา-ความปลดปล่อย ขอให้จงลอยไปกับแม่น้ำใหญ่เพี้ยงงงงงงงงง