วันอังคารที่ 28 ตุลาคม พ.ศ. 2551

กลัว













ใครบ้างอยากจะให้ช่วงเวลาดี ๆ อยู่กับเราไปตลอด

เวลาไม่สบายใจ ข้าพเจ้าอยากที่จะพูดคุยกับใครสักคนได้


เวลาเศร้า ข้าพเจ้าอยากรู้ว่าใครสักคนของข้าพเจ้าจะสามารถรับรู้ได้เช่นกัน


ข้าพเจ้าเคยคิดว่าสักวันถ้าข้าพเจ้ามีคนรัก


ข้าพเจ้าจะดูแลคนรักของข้าพเจ้าอย่างเต็มที่

ข้าพเจ้าจะไม่ให้คนรักของข้าพเจ้าขาดความอบอุ่น


ข้าพเจ้าก็ทำมันได้เต็มที่ อาจจะมีบกพร่องบ้าง แอบหลงทางบ้าง

เพราะข้าพรับรู้ได้ว่าตอนนั้นข้าพเจ้าผิดจริง และข้าพเจ้าพร้อมที่จะปรับปรุงตัว

และรับปากกับตัวเองว่าต่อจากนี้ข้าพเจ้าจะไม่ทำให้คนรักเสียใจอีก

คนรักของข้าพเจ้าคนนี้ ข้าพเจ้าได้มาพร้อมกับสิ่งที่ข้าพเจ้าต้องปรับปรุง

คนรักของข้าพเจ้าทำให้ข้าพเจ้ารู้จักดูแลตัวเอง


ไม่หลงทาง ไม่เหลวไหล สอนให้ข้าพเจ้ารู้ว่าชีวิตเที่ยว

สอนให้ข้าพเจ้ารู้จักดื่ม

สอนให้ข้าพเจ้ารู้จักสูบ

สอนให้ข้าพเจ้ารู้จักลิ้มรสชาติของความทุกข์

สอนให้ข้าพเจ้าเรียนรู้ตัวเองใหม่ เพื่อที่จะเป็นคนใหม่

หลาย ๆ ครั้งที่ข้าพเจ้าทำไม่ได้ ข้าพเจ้ารับไม่ได้กับสิ่งที่ข้าพเจ้าเป็น


ระยะเวลา 7 ปี (เหมือนเป็นรางบอกเหตุ) ว่าความรักของข้าพเจ้าเริ่มอ่อนแรง


ข้าพเจ้าคิดว่าถ้าหากข้าพเจ้าใจร้อน โวยวาย ข้าพเจ้าอาจดูแลความรักของข้าพเจ้าไม่ได้


คนรักที่เคยสอนให้ข้าพเจ้าอดทน


ตอนนี้เค้าสอนให้ข้าพเจ้าเรียนรู้การที่จะอยู่คนเดียว (ในอนาคต)

อีกไม่นานใช่ไหมที่วันเวลาเหล่านั้น กำลังจะหายไป


ข้าพเจ้าไม่รู้ว่าวันไหน คนรักของข้าพเจ้าจะเดินไปจากข้าพเจ้า

ข้าพเจ้าไม่อยากรู้ว่าวันนั้น ข้าพเจ้าจะโลงแดงแค่ไหน


และข้าพเจ้าเชื่อว่าทุก ๆ คนก็คงไม่อยากให้เป็นเช่นนี้


วันไหนที่อะไรหยุดนิ่ง ข้าพเจ้าขอมีแค่คนรักเพียงคนเดียวที่เดินผ่านมา

และไม่เดินจากข้าพเจ้าไป (ในอนาคต)


มีคนเคยบอกข้าพเจ้าว่าสักวัน...เราก็ต้องเลิกกันอยู่ดี

(ถ้าหากถึงวันนั้นจริง ๆ เค้าอยากจะทำทุกอย่างให้ดีที่สุดทั้ง ๆ ที่รู้ว่าสักวันเราต้องไปจากกัน)

แต่ข้าพเจ้าคิดว่าถ้าถึงวันนั้น ข้าพเจ้าคงทำอะไรไม่ถูก


ข้าพเจ้าคงเงียบ และไม่รู้จะพูดอะไร


แต่ข้าพเจ้ารู้ว่าข้าพเจ้าไม่อยากโลงแดง ข้าพเจ้าไม่อยากโวยวาย


ข้าพเจ้าไม่อยากร้องไห้..............(แต่ข้าพเจ้าอยากกอดคนรักของข้าพเจ้า)


เรื่องบางเรื่องมันยังมาไม่ถึง แต่ข้าพเจ้ากลัวไว้ก่อนคงไม่ผิดใช่ไหม?
























3 ความคิดเห็น:

~ p r i m ~ กล่าวว่า...

วู้ๆๆๆๆ


มาแนวไหนเนี่ย


อ่านไปอ่านมา

คิดว่ามาผิด blog ง่ะ

อิอิ

คิดถึงปอเท่ซู๊ดดดดดดดดดดดดดด

^^

monkey กล่าวว่า...

เศร้าใช่แมะน้องปอ
พี่ก็เศร้าเว้ยวันนี้
เอาน่า มองไปข้างหน้าๆ เดี๋ยวมันจะมีทางออกนะครับ

ไม่ระบุชื่อ กล่าวว่า...

เปนไรไปจ๊ะ

พรุ่งนี้ต้องดี เชื่อดิ