หลังจากที่ข้าพเจ้ากำลังสนุกกับการตื่นตอนเช้า...และกำลังแปรงฟัน
ข้าพเจ้าเห็นกระแตมากินเศษอาหารที่ข้าพเจ้าทิ้งทุกวัน บางครั้งหลายตัว
บ้านข้าพเจ้ามีต้นไม้เยอะ มันเลยชอบที่จะหาอาหารเเถวนี้
ประมาณ 10 นาที กระแตตัวนั้นก็หายไป
และข้าพเจ้าได้ยินเสียงสุนัขมันเห่า...ไม่แน่ใจเห่าอะไรของมัน น่ารำคาญมาก
ข้าพเจ้าจึงลงไปดู ......ข้าพเจ้าเห็นมันกำลังตะคุบกระแตตัวที่ข้าพเจ้าเห็นอยู่
ข้าพเจ้าตกใจ และไม่รู้จะทำยังไง ..จึงไล่สุนัขออกไป
ข้าพเจ้าเห็นกระแตกำลังนอนหายใจแบบ พะงาบ พะงาบ และความที่มันกำลังจะหนี
แต่หนีไม่ได้ จึงทำให้ตัวของมันไปติดข่าย "ที่ใช้สำหรับจับปลา"
ข่ายรัดคอกระแตแน่น ทำให้กระแตหายใจไม่ออกและหนีสุนัขไม่ได้
ข้าพเจ้าเลยวิ่งไปเอา กรรไกร..และเรียกแม่ข้าพเจ้า
แม่ข้าพเจ้าบอกให้ค่อย ๆ จับมันเพราะกลัวมันกัด ซึ่งมันเป็นกระแตป่าไม่เชื่องแบบที่คิด
ข้าพเจ้าค่อย ๆ เอากรรไกรไปที่คอมัน..มันนอนิ่ง..อีกอย่างมันคงกลัวข้าพเจ้า
ข้าพเจ้าตัดข่ายที่รัดคอมันออกได้แล้ว...มันไม่วิ่งหนี
ข้าพเจ้านึกในใจว่า ข้ามาช่วยเจ้าทันแล้ว รออีกนิดเจ้าจะได้วิ่งกับบ้านไปหาญาติ ๆ แล้ว
แต่มันไม่วิ่ง เนื่องจากมันคงตกใจ และสุนัขคงขะย้ำมันจนไปม่รอดแล้ว
ข้าพเจ้าจึงอุ้มมันมานอนในตะกร้า เอาใบตะไคร้มาให้มันดม
เอาพิมเสนมาให้มันดม เอาหลอดมาเป่าหูมันให้รู้สึกตัว
แต่ไม่สำเร็จ มันหายใจรวยริน กำลังจะสิ้นใจ
ข้าพเจ้าช่วยสุดใจแล้ว จนแม่ข้าพเจ้าบอกว่า...มันตายแล้ว....
ข้าพเจ้ายังไม่เชื่อ ยังเป่าหลอดให้ลมออก จนเห็นมันหายใจอยู่
อีกสักพักมันก็ไม่หายใจแล้ว ข้าพเจ้าสงสาร อยากให้มันกลับบ้าน อยากให้มันกับไปเจอแฟน
อยากให้มันกับไปเจอลูกมัน
หายไปอย่างงี้ ทางบ้านมันคงเป็นห่วงแล้ว 55+ มันเป็นเวรกรรม ป่านนี้มันคงไปเกิดแล้ว
ข้าพเจ้าจึงถ่ายภาพตอนที่ข้าพเจ้าช่วยมันไว้ไม่ได้ มาฝาก
สู่ สุขคติน่ะ
3 ความคิดเห็น:
ต้องไว้อาลัยด้วยป่ะเนี่ย
Y^Y
ปล. ทำไมข้อความเมนท์ไม่ขึ้น หล่อนไปซน click อะไร ตรงไหนย่ะ
^^"
เศร้าว่ะน้องปอ
พี่รักสัตว์มากๆ เห้นแล้วอยากจะร้องไห้
เอาน่ามันคงไปดีแล้ว เราทำดีที่สุดแล้ว
how can you write a so cool blog,i am watting your new post in the future!
แสดงความคิดเห็น