ภาพความหลังของพ่อกะแม่

มีอยู่ 1 อรัมภบทที่อยากจะขุดคุ้ยขึ้นมาแล้วเล่าให้ใครต่อใครฟัง

ไม่รู้ว่าสมควรไหม แต่อยากให้เรื่องเหล่านี้อยู่ในบล็อกอย่างปลอดภัย กึ๋ย วันนี้ว่างเลยไปรื้อกรุสมบัติของพ่อ เจอภาพเก่า ๆ ของพ่อกะแม่มากมาย ได้เห็นภาพพ่อตอนอายุ 15

ภาพแม่ก็เช่นเดียวการ เดี๋ยวจะเอาภาพมาประจารย์ให้ดู๊ 555+

^

ตอนนี้แม่ถ่ายบัตรประชาชน เมื่ออายุ 17 ปี (ลองนับดูกี่ปีมาแล้วไม่รู้)
พอเจอภาพพวกนี้ก็เอาไปอวดแม่ว่าแม่ แม่ สมัยแม่ยังปิ๊งหร๋อเนี๊ยะ

แม่จำไม่ได้ด้วยซ้ำว่าใคร เหอะๆ
ต้องรอให้แม่ใส่แว่นตาก่อนถึงจะเห็น พอแกเห็นแกก็หัวเราะล่า

อ้าปากกว้างทันที นี่แม่นี่หว่า ไปเอามาจากไหน (ลูกช่างค้นจริงจิ๊ง ๆ ) แม่ก็เริ่มเล่าให้ฟังว่าภาพตอนนี้แม่ขี้เหร่ (แต่แม่ไม่ขี้เหร่สำหรับนู๋)

แม่บอกว่าตอนอายุ 17 นี่แหละพ่อชอบแม่ พาแม่หนีไปอยู่ด้วยกันเลย อื้ม ๆ (แก่แดดใช้ได้) ภาพสื่อะไรหลาย ๆ อย่างทีเดียว

อวสานเรื่องนี้ก่อนไม่น่าฟังนักน่ะ ฮ่า

^

ตอนนี้แม่อายุ19 ปี
อยู่กับพ่อได้ 2 ปีแล้ว แมก็ตั้งครรภ์พี่สาว (แม่มีพี่สาวอยู่ในท้องแว๊วว) เง้อ !

^
ตอนนี้แม่อายุ 25 ปี
แม่แตกเนื้อสาวจนเริ่มผอมแห้ง เนื่องจากมีครอบครัวแล้ว
และเจอปัญหาเครียดเรื่องชู้สาวของพ่อ แง่ว!
ตอนนี้แม่อุ้มท้องพี่สาวได้ 7 เดือน แม่ก็คลอดพี่สาวก่อนกำหนดอีก...
อุแว๊ ...อุแว๊ หลังจากนั้นอีก 4 ปี แม่ประชดพ่อด้วยการมีนู๋อยู่ในท้อง ฮ่าๆๆๆ อีก 1 คน........แง๊
ส่วนพ่อหน้าตาเป็นอย่างงี้ ๕๕
สิ่งที่น่าปลื้มใจคือไปเจอภาพถ่ายพ่อตอนที่ไปบวชเป็นพระ

พ่อของนู๋ดูน่านับถือทีเดียว

จีวรของพ่อมีจีบรอบตัว ซึ่งปัจจุบันนี้ไม่มีให้เห็นแล้ว

^

นี่พ่อตอนอายุ 15 ขวบ
สภาพหน้าตาของพ่อ ณ เมื่อก่อนกับปัจจุบัน ไม่เหลือเคล้าโคลงไว้เลย แต่ก็คล้ายๆอะ พ่อบอกว่าตอนนี้พ่อเจ้าชู้ม๊ากกก พ่อใช้หน้าตาแบบเน๊จีบ หญิง เห้อ (_ _)!

^

ภาพพ่อตอนอายุ 17 ปี
โอ้ววว..พ่อ จบเถอะหมดคำบรรยาย

^

ภาพพ่อตอนอายุ 25 ปี
พ่อบอกว่าตอนเน๊พ่อหล่อน่ะ กำลังHot 555+

แต่ปอก็ยอมรับนะว่าชอบภาพนี้พ่อมาก (พ่อใช้ได้) หุหุ

รู้แล้วทำไมแม่ไม่ปล่อยพ่อสักทีขณะนี้พ่อหนีแม่ไปติดหญิงแถว

แม่มานะถามไปหาพ่อจากบ้านเกิดไปกทม. ไปบ้านคนรู้จักให้เค้าพาไปหาพ่อสุดท้ายแม่ไปเจอพ่ออยู่กับผู้ หญิง โอ้ย โอ้ย มันน่าเจ็บปวดนัก แม่กระโดดกัดหลังพ่อ.......๕๕๕ นี่แหละที่แม่เจ็บปวดที่สุด

เล่าไปร้องไห้ไปเจ็บใจหรือทราบซึ้งอะแม่ แล้วหลังจากนั้นพ่อก็หนีแม่ไปสิงคโปร์อีกรอบ (หนีไปทำงานก่อสร้าง) เห้อ งานไม่ได้สบายเล้ยแล้วพ่อก็กลับมาดูหน้าลูกสาวคนเน๊

เมื่อวันที่ 25 ธันวาคม 2527 วันที่นู๋ลืมตา
(แต่นู๋ก็ยังมองไม่เห็นใครเพราะตานู๋ยังไม่ลืม)

บางครั้งปอก็สบายใจที่เอาภาพเก่าๆ มาให้แม่ดูแล้วให้แม่เล่าให้ฟังว่านี่นะแม่ไปทำอะไรมาบ้าง พ่อนู๋ไปทำอะไรมาบ้าง ภาพเก่าๆ เก็บไว้เอามาดูใหม่มันก็ยังไม่เก่านะ ความทรงจำยังมีทุกภาพเลย อย่างน้อยก็ทำให้เราได้มีวันนี้ มีครอบครัว มีเรา มีพ่อ แม่ พี่ พร้อมหน้ากันแต่ถ้าสักวันขาดใครไปสักคน คนที่อยู่ไม่ได้คือคนในครอบครัว จบข่าว “หันหน้ามารักครอบครัวกันเถอะค๊า” ๕๕๕+
(มันเกี่ยวกันไหม)